Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος, έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:
-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν, όταν εξοργίζονται;"
-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν, παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.
-"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
-"Μα δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή; "
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν, αλλά καμία δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
Στο τέλος τους είπε:
-"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ, και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο, θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση.
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν
για ν 'ακουστούν. Ενώ το αντίθετο συμβαίνει, όταν υπάρχει ανάμεσά τους η αγάπη.
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά. Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται, ούτε καν να μιλήσουν, παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή, δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να ψιθυρίσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Όταν συζητάτε, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν,
μην λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας,
το δρόμο του γυρισμού!!!
