όπου στήνουν τη σκηνή και κοιμούνται.
Κάποια στιγμή, στη μέση της νύχτας, ο Χολμς ξυπνά τον Γουότσον και του λέει:
«Γουότσον, κοίτα τα αστέρια στον ουρανό και πες μου τι βλέπεις». Ο βοηθός του απαντά: «Εκατομμύρια και εκατομμύρια αστέρια».
Τότε του λέει ο Χολμς: «Και τι συμπεραίνεις από αυτό;» για να λάβει την απάντηση:
«Λοιπόν, από τη στιγμή που υπάρχουν εκατομμύρια αστέρια αν έστω λίγα έχουν πλανήτες, είναι αρκετά πιθανό να υπάρχουν κάποιοι σαν τη Γη. Κι αν υπάρχουν κάποιοι πλανήτες σαν τη Γη εκεί έξω, μπορεί και να υπάρχει ζωή…»
Κάποια στιγμή, στη μέση της νύχτας, ο Χολμς ξυπνά τον Γουότσον και του λέει:
«Γουότσον, κοίτα τα αστέρια στον ουρανό και πες μου τι βλέπεις». Ο βοηθός του απαντά: «Εκατομμύρια και εκατομμύρια αστέρια».
Τότε του λέει ο Χολμς: «Και τι συμπεραίνεις από αυτό;» για να λάβει την απάντηση:
«Λοιπόν, από τη στιγμή που υπάρχουν εκατομμύρια αστέρια αν έστω λίγα έχουν πλανήτες, είναι αρκετά πιθανό να υπάρχουν κάποιοι σαν τη Γη. Κι αν υπάρχουν κάποιοι πλανήτες σαν τη Γη εκεί έξω, μπορεί και να υπάρχει ζωή…»
«Όχι, ανόητε, Γουότσον, συμπεραίνεις ότι μας πήραν τη σκηνή»!
