Όταν βαριέμαι... πηγαίνω σε νοσοκομείο, βάζω άσπρη ποδιά και λέω στους χειρουργημένους “συγχαρητήρια η αλλαγή φύλου ήταν επιτυχής!”
Όταν βαριέμαι... πηγαίνω σε νεκροταφεία, τριγυρνάω στα χαμένα τινάζοντας χώματα από πάνω μου και ρωτάω τον κόσμο τι έτος έχουμε.
Όταν βαριέμαι νύχτα σε ταξί, δείχνω του οδηγού μια πολυκατοικία και του λέω: “Εδώ αυτοκτόνησα πριν δύο χρόνια...”
Όταν βαριέμαι... περνάω από εκκλησίες και μόλις βλέπω γάμο, μπαίνω μέσα, στήνομαι στην ουρά και όταν έρχεται η ώρα να χαιρετήσω το γαμπρό σκύβω και του λέω “τυχερέ... τα καταπίνει κιόλας”!
Όταν βαριέμαι... πάω στον κτηνίατρο δακρυσμένος και τον εκλιπαρώ να αλλάξει λάμπα στην πυγολαμπίδα μου...
Όταν βαριέμαι... παίρνω τηλέφωνο την κοπέλα μου και της λέω ότι είμαι ο τύπος που γνώρισε προχθές. Η βαρεμάρα μου σταματάει όταν με ρωτάει: Ποιος; Ο Γιώργος ή ο ξανθός;
Όταν βαριέμαι... πάω σε κάποιον που μοιράζει φυλλάδια... τα μαζεύω από πίσω του... και μόλις τελειώσει του λέω: Φίλε σου έπεσαν αυτά...!!!
Όταν βαριέμαι στην ουρά του σουπερμάρκετ, ρίχνω προφυλακτικά στο καροτσάκι της μπροστινής γιαγιάς. Μετά περιμένω την αντίδραση της ταμία.
Όταν βαριέμαι... πηγαίνω έξω από τα γυμναστήρια και τρώω αργά αργά δυο πιτόγυρα... ενώ τους κοιτάζω.
Όταν βαριέμαι... πηγαίνω στο σουπερμάρκετ και ρωτάω σε ποιο διάδρομο είναι το ράφι με τις γεροντοκόρες.
Όταν βαριέμαι... στέλνω ένα μήνυμα “Σε βλέπω!”... σε ένα τυχαίο κινητό.
Όταν βαριέμαι στο χωριό κολλάω τους παππούδες ρωτώντας “τίνος είσαι ‘συ;”
Όταν βαριέμαι... φοράω κουκούλα, πηγαίνω σε σουβλατζίδικα και φωνάζω: Αφήστε όλοι τα πιτόγυρα κάτω, ΝΗΣΤΕΙΑ!!!
Όταν βαριέμαι... παίζω τζένγκα με τον παππού μου που έχει πάρκινσον.
Όταν βαριέμαι... βάζω χαρτάκια στα παρμπρίζ καινούριων αυτοκινήτων όπου γράφω “Συγνώμη που στο χτύπησα”.
Όταν βαριέμαι... πάω σε κομμωτήρια και αφού μου βάλουν την μπέρτα κουρέματος βγάζω δυο μαχαιροπίρουνα και λέω “τι καλό θα φάμε σήμερα;”
