- Το μαστιγώνεις το δελφίνι;
- Τον φυσάς τον κουραμπιέ;
- Τα λες τα κάλαντα;
- Το φτύνεις το κουκούτσι;
- Τα κουνάς τα ζάρια;
- Τη γυρίζεις την μπετονιέρα ;
- Το αλευρώνεις το άρβυλο;
- Την τσοκανάς την πάπια;
- Τον παλουκώνεις τον δράκουλα;
- Τη φυσάς τη σούπα;
- Τα βάζεις τα βέλη στη φαρέτρα;
- Τη στύβεις την αντσούγια;
- Το γυαλίζεις το πόμολο;
- Τον μπουγελώνεις τον παπαγάλο;
- Τον πας καλά τον σκαραβαίο;
- Το παστώνεις το κανταΐφι;
- Τον ντραλονάρεις τον καναπέ;
- Τη ζευγαρώνεις την κάλτσα;
- Πατώνεις;
- Τα βερνικώνεις τα φασόλια;
- Τη ζουπάς την κέτσαπ;
- Το ρουφάς το μύδι;
- Το χαστουκίζεις το δελφίνι;
- Το τεντώνεις το σεντόνι;
- Το ξεπλένεις το μαρούλι;
- Το πας σούζα το τρίκυκλο;
- Το σηκώνεις το χειρόφρενο;
- Τις βλέπεις τις ειδήσεις των οκτώ;
- Το ξυρίζεις το ακτινίδιο;
- Το ξυλώνεις τον κάβαλο;
- Το φοράς το περουκίνι;
- Τη γραργαλάς τη μπάμια;
- Τον ξεπατώνεις τον αργαλειό;
- Το τσουλάς το διφραγκάκι;
- Την τσαγκουρνάς την πεύκα;
- Απλώνεις ρούχα την Παρασκευή;
- Την πας βόλτα την στράντζα;
- Την καρφώνεις την τσιμούχα;
- Έφτυσε ο μπούλης;
- Το βάζεις το καλαμάκι στο φραπέ;
- Την ξελεπιάζεις τη ζαργάνα;
- Το ξύνεις το μολύβι;
- Το τυλίγεις το καλώδιο;
- Το λαδώνεις το σασμάν;
- Τον φεσώνεις τον περιπτερά;
- Τραβάς τα βυζιά της πεταλούδας;
- Τις γυρίζεις τις μπριζόλες;
- Το αλατίζεις το γιαούρτι;
- Τον πνίγεις τον ιππόκαμπο;
- Τη μαδάς τη παπαρούνα;
- Την ξυρίζεις τη μασχάλη;
- Τον βουτάς τον κολιό στο ξύδι;
- Τη ματσακονιάζεις τη βάρκα;
- Την καις τη βάτα;
- Το δαγκώνεις το μαξιλάρι;
- Τον βαφτίζεις τον Αλβανό;
- Τον γυαλίζεις τον αστακό;
- Την καβουρδίζεις την καραμέλα;
- Την κομποζάρεις την πολυθρόνα;
- Το χορεύεις το Λάτιν;
- Το ξεβγάζεις το πινέλο;
- Το μασουλάς το τουλουμπάκι;
- Το δένεις το καρπούζι;
- Μπήκε η άνοιξη ;
Πονηρές φράσεις ή πονυρά μυαλά ?
Στον αγαπημένο μου σύζυγο…
«Στον αγαπημένο μου σύζυγο…
Πριν να επιστρέψεις από το υπερατλαντικό ταξίδι σου, θέλω απλά να σε ενημερώσω για ένα μικρό ατύχημα που είχα με το αγροτικό αυτοκίνητό μας…
καθώς έστριβα για το γκαράζ. Ευτυχώς όχι πολύ άσχημο και πραγματικά δεν τραυματίστηκα, γι” αυτό μην ανησυχείς για μένα. Ερχόμουν σπίτι από το πάρκο και καθώς έστριψα για το δρόμο του γκαράζ εντελώς τυχαία πάτησα γκάζι αντί για τα φρένα.
Η πόρτα του γκαράζ έχει λυγίσει προς τα μέσα (ασήμαντη ζημιά), αλλά το αγροτικό αυτοκίνητο σταμάτησε όταν προσέκρουσε πάνω στο αυτοκίνητό σου.
Πραγματικά λυπάμαι, αλλά ξέρω ότι με την ευγενική προσωπικότητά σου θα με συγχωρέσεις. Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι, αγαπημένε μου.
Σου εσωκλείω μια φωτογραφία.
Αγωνιώ να σε κρατήσω ξανά στην αγκαλιά μου.
Η αγαπημένη σου γυναίκα
ΥΓ: Τηλεφώνησε η γκομενά σου.
Πριν να επιστρέψεις από το υπερατλαντικό ταξίδι σου, θέλω απλά να σε ενημερώσω για ένα μικρό ατύχημα που είχα με το αγροτικό αυτοκίνητό μας…
καθώς έστριβα για το γκαράζ. Ευτυχώς όχι πολύ άσχημο και πραγματικά δεν τραυματίστηκα, γι” αυτό μην ανησυχείς για μένα. Ερχόμουν σπίτι από το πάρκο και καθώς έστριψα για το δρόμο του γκαράζ εντελώς τυχαία πάτησα γκάζι αντί για τα φρένα.
Η πόρτα του γκαράζ έχει λυγίσει προς τα μέσα (ασήμαντη ζημιά), αλλά το αγροτικό αυτοκίνητο σταμάτησε όταν προσέκρουσε πάνω στο αυτοκίνητό σου.
Πραγματικά λυπάμαι, αλλά ξέρω ότι με την ευγενική προσωπικότητά σου θα με συγχωρέσεις. Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι, αγαπημένε μου.
Σου εσωκλείω μια φωτογραφία.
Αγωνιώ να σε κρατήσω ξανά στην αγκαλιά μου.
Η αγαπημένη σου γυναίκα
ΥΓ: Τηλεφώνησε η γκομενά σου.
Να γινόμασταν σαν τα παιδιά ..
Σ' ένα από τα λίγα απογεύματα στο σπίτι ξυπνάει ο μικρός (3,5 ετών από τον απογευματινό του ύπνο) και το πρώτο πράγμα που λέει είναι:
- Μαμά Σ'απαπώ πω πω πολύ !
Λέω και γω ο "έξυπνος" : Εμένα μ' αγαπάς παληκάρι μου ; - Ναι
- Ναι, αλλά θα μου πεις και μένα σ' αγαπώ πω πω πολύ ; - ΟΧΙ
2η, 3η, 4η φορά - ΟΧΙ
Στη σφαίρα του μικρού παιδιού ΔΕΝ υπάρχει υποκρισία.
Δεν μπορείς να του επιβάλλεις τί θα πει ή να δείξει ότι αισθάνεται κάτι που δεν αισθάνεται.
Τα σ' αγαπώ πω πω - πω πω θα τα πάρει μόνο αυτός που έχει την 1η θέση γι' αυτό / αυτός που το έχει κερδίσει με την παρουσία, τη φροντίδα και την αντίστοιχου βαθμού αγάπη όπως την έχει εισπράξει._
- Μαμά Σ'απαπώ πω πω πολύ !
Λέω και γω ο "έξυπνος" : Εμένα μ' αγαπάς παληκάρι μου ; - Ναι
- Ναι, αλλά θα μου πεις και μένα σ' αγαπώ πω πω πολύ ; - ΟΧΙ
2η, 3η, 4η φορά - ΟΧΙ
Στη σφαίρα του μικρού παιδιού ΔΕΝ υπάρχει υποκρισία.
Δεν μπορείς να του επιβάλλεις τί θα πει ή να δείξει ότι αισθάνεται κάτι που δεν αισθάνεται.
Τα σ' αγαπώ πω πω - πω πω θα τα πάρει μόνο αυτός που έχει την 1η θέση γι' αυτό / αυτός που το έχει κερδίσει με την παρουσία, τη φροντίδα και την αντίστοιχου βαθμού αγάπη όπως την έχει εισπράξει._
Ο Τοτός κάνει πάρτυ στο σπίτι του για τα γενέθλια του. Η μητέρα του είναι στην κουζίνα και ετοιμάζει λιχουδιές για τα παιδιά.
Εκείνη την ώρα έρχεται ο πατέρας του Τοτού από τη δουλειά και λέει στη γυναίκα του…
- Γυναίκα έχω ορμές και θέλω να κάνουμε έρωτα τώρα αμέσως.
- Μα αντρούλη, έχουμε πάρτι, καλεσμένους και θα γίνουμε ρεζίλη.
- Δεν αντέχω ούτε λεπτό και πρέπει να κάνουμε κάτι για να τα βολέψουμε.
- Δηλαδή σαν τι;
- Να, εσύ θα κοπείς λίγο με το μαχαίρι, θα σπάσουμε και ένα πιάτο και θα πούμε ότι έσπασε ένα πιάτο και κόπηκες όταν μάζευες τα σπασμένα και ότι θα πάμε πάνω για να στο δέσω.
Πράγματι κόβεται λίγο η μητέρα του Τοτού, πετάνε και ένα πιάτο κάτω για να σπάσει. Ακούει ο Τοτός το θόρυβο και τρέχει στην κουζίνα.
- Τι έγινε;
- Τίποτα σημαντικό, απαντάει ο πατέρας του, έσπασε ένα πιάτο η μαμά σου και κόπηκε όταν τα μάζευε και θα πάμε πάνω να το δέσουμε.
- Καλά, λέει ο Τοτός και ξαναγυρίζει στους φίλους του, ενώ οι γονείς του πήγανε επάνω.
Η ώρα περνούσε, οπότε ο Τοτός ανησύχησε και πήγε επάνω να τι γίνεται. Περνώντας έξω από την κρεβατοκάμαρα των γονιών άκουσε βογκητά. Σκύβει και βλέπει τους γονείς του να κάνουν έρωτα. Αμέσως αλλάζει χρώμα και γίνεται άσπρος, κατεβαίνει με τα τέσσερα τα σκαλοπάτια, τρέχει κλείνει τη μουσική και γυρίζει προς τους φίλους του και τους λέει:
- Μην τολμήσει κανένας να σπάσει πιάτο γιατί θα τον γ@μήσει ο πατέρας μου.
- Γυναίκα έχω ορμές και θέλω να κάνουμε έρωτα τώρα αμέσως.
- Μα αντρούλη, έχουμε πάρτι, καλεσμένους και θα γίνουμε ρεζίλη.
- Δεν αντέχω ούτε λεπτό και πρέπει να κάνουμε κάτι για να τα βολέψουμε.
- Δηλαδή σαν τι;
- Να, εσύ θα κοπείς λίγο με το μαχαίρι, θα σπάσουμε και ένα πιάτο και θα πούμε ότι έσπασε ένα πιάτο και κόπηκες όταν μάζευες τα σπασμένα και ότι θα πάμε πάνω για να στο δέσω.
Πράγματι κόβεται λίγο η μητέρα του Τοτού, πετάνε και ένα πιάτο κάτω για να σπάσει. Ακούει ο Τοτός το θόρυβο και τρέχει στην κουζίνα.
- Τι έγινε;
- Τίποτα σημαντικό, απαντάει ο πατέρας του, έσπασε ένα πιάτο η μαμά σου και κόπηκε όταν τα μάζευε και θα πάμε πάνω να το δέσουμε.
- Καλά, λέει ο Τοτός και ξαναγυρίζει στους φίλους του, ενώ οι γονείς του πήγανε επάνω.
Η ώρα περνούσε, οπότε ο Τοτός ανησύχησε και πήγε επάνω να τι γίνεται. Περνώντας έξω από την κρεβατοκάμαρα των γονιών άκουσε βογκητά. Σκύβει και βλέπει τους γονείς του να κάνουν έρωτα. Αμέσως αλλάζει χρώμα και γίνεται άσπρος, κατεβαίνει με τα τέσσερα τα σκαλοπάτια, τρέχει κλείνει τη μουσική και γυρίζει προς τους φίλους του και τους λέει:
- Μην τολμήσει κανένας να σπάσει πιάτο γιατί θα τον γ@μήσει ο πατέρας μου.
Η $eξουαλική διαδρομή του άντρα…
• Από τα 10 έως τα 15 είναι σαν την μαϊμού: Ζει παίζοντας με τη μπανάνα.
• Από τα 16 έως τα 20 είναι σαν την καμηλοπάρδαλη: Τρώει … όλα τα λουλουδάκια.
• Από τα 21 έως τα 30 είναι σαν το γύπα: Τρώει ότι εμφανίζεται!
• Από τα 31 έως τα 40 είναι σαν το αετό: Διαλέγει τι θα φάει.
• Από τα 41 έως τα 50 είναι σαν τον παπαγάλο: Πιο πολύ μιλάει παρά τρώει…
• Από τα 51 έως τα 60 είναι σαν το λύκο: Κυνηγάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τρώει τη γιαγιά .
• Από τα 61 έως τα 70 είναι σαν το τζιτζίκι: Όλο τραγουδάει και δεν τρώει .
• Από τα 71 έως τα 80 είναι σαν τον κόνδορα: Πόνος από δω, πόνος από κει . . .
• Από τα 81 και έπειτα είναι σαν το περιστέρι: Μόνο κουτσουλάει …
• Από τα 16 έως τα 20 είναι σαν την καμηλοπάρδαλη: Τρώει … όλα τα λουλουδάκια.
• Από τα 21 έως τα 30 είναι σαν το γύπα: Τρώει ότι εμφανίζεται!
• Από τα 31 έως τα 40 είναι σαν το αετό: Διαλέγει τι θα φάει.
• Από τα 41 έως τα 50 είναι σαν τον παπαγάλο: Πιο πολύ μιλάει παρά τρώει…
• Από τα 51 έως τα 60 είναι σαν το λύκο: Κυνηγάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τρώει τη γιαγιά .
• Από τα 61 έως τα 70 είναι σαν το τζιτζίκι: Όλο τραγουδάει και δεν τρώει .
• Από τα 71 έως τα 80 είναι σαν τον κόνδορα: Πόνος από δω, πόνος από κει . . .
• Από τα 81 και έπειτα είναι σαν το περιστέρι: Μόνο κουτσουλάει …
Ήταν μια γυναίκα που απατούσε συνέχεια τον άντρα της.
Κάποια στιγμή λοιπόν, εκεί που "γαργαλιόντουσαν" με τον εραστή της στο κρεβάτι, ακούει τον ήχο από το κλειδί στην πόρτα!
- Θεέ μου! σκέφτηκε. Κάνε το θαύμα σου να εξαφανιστεί ο γκόμενος από το κρεβάτι πριν προλάβει να μπει ο άντρας μου στο δωμάτιο! Κι από μένα, ό,τι ζητήσεις, θεέ μου, θα το κάνω.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη της κι ακούει μέσα της τη φωνή του Θεού να της λέει :
- Τέκνο μου, θα κάνω αυτό που ζητάς. Να ξέρεις μόνο ότι το αντίτιμο είναι βαρύ... Αν εξαφανίσω αυτόν τον άνθρωπο, σε τρία χρόνια από τώρα θα πρέπει να πεθάνεις !
Σκέφτεται στα γρήγορα η γυναίκα "κι αν δεν μου τον εξαφανίσεις, θα πεθάνω σε τρία λεπτά" και "σε τρία χρόνια ποιος ζει ποιος πεθαίνει" και του λέει ΕΝΤΑΞΕΙ!
Τσουπ! Εξαφανίζεται μεμιάς ο άντρας από το κρεβάτι, πριν μπει ο σύζυγος μέσα! Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια κι ο καλός σύζυγος της έκανε δώρο-έκπληξη, μια κρουαζιέρα, να πάει μαζί με τις φίλες της στις Μπαχάμες!
- Πάρε το εισιτήριό σου και πήγαινε να διασκεδάσεις! Μόνο γυναίκες θα είναι στο καράβι και όλες σου οι φίλες. Θα διασκεδάσετε μια χαρά! Την ημέρα που επιβιβαζόταν η κυρία στο κρουαζιερόπλοιο, έκλειναν τα τρία χρόνια της συμφωνίας της με τον Θεό. Ξεκίνησαν λοιπόν, και μεσοπέλαγα, ενώ ο καιρός ήταν γαλήνιος, πιάνει μια θάλασσα τρομερή! Τα κύματα χτυπούσαν λυσσασμένα ως τη γέφυρα του καραβιού και τότε εκείνη κατάλαβε ότι έφτασε το τέλος της...
- Θεέ μου, είπε. Καλά εγώ να πεθάνω, το είπαμε αυτό... Οι άλλες όμως οι κακομοίρες, τι φταίνε;
Και τότε ακούστηκε βροντερή η ουράνια φωνή:
- ΠΟΥΤΑΝΕΣ!!! ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΝΑ ΣΑΣ ΜΑΖΕΨΩ ΟΛΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ!!!
- Θεέ μου! σκέφτηκε. Κάνε το θαύμα σου να εξαφανιστεί ο γκόμενος από το κρεβάτι πριν προλάβει να μπει ο άντρας μου στο δωμάτιο! Κι από μένα, ό,τι ζητήσεις, θεέ μου, θα το κάνω.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη της κι ακούει μέσα της τη φωνή του Θεού να της λέει :
- Τέκνο μου, θα κάνω αυτό που ζητάς. Να ξέρεις μόνο ότι το αντίτιμο είναι βαρύ... Αν εξαφανίσω αυτόν τον άνθρωπο, σε τρία χρόνια από τώρα θα πρέπει να πεθάνεις !
Σκέφτεται στα γρήγορα η γυναίκα "κι αν δεν μου τον εξαφανίσεις, θα πεθάνω σε τρία λεπτά" και "σε τρία χρόνια ποιος ζει ποιος πεθαίνει" και του λέει ΕΝΤΑΞΕΙ!
Τσουπ! Εξαφανίζεται μεμιάς ο άντρας από το κρεβάτι, πριν μπει ο σύζυγος μέσα! Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια κι ο καλός σύζυγος της έκανε δώρο-έκπληξη, μια κρουαζιέρα, να πάει μαζί με τις φίλες της στις Μπαχάμες!
- Πάρε το εισιτήριό σου και πήγαινε να διασκεδάσεις! Μόνο γυναίκες θα είναι στο καράβι και όλες σου οι φίλες. Θα διασκεδάσετε μια χαρά! Την ημέρα που επιβιβαζόταν η κυρία στο κρουαζιερόπλοιο, έκλειναν τα τρία χρόνια της συμφωνίας της με τον Θεό. Ξεκίνησαν λοιπόν, και μεσοπέλαγα, ενώ ο καιρός ήταν γαλήνιος, πιάνει μια θάλασσα τρομερή! Τα κύματα χτυπούσαν λυσσασμένα ως τη γέφυρα του καραβιού και τότε εκείνη κατάλαβε ότι έφτασε το τέλος της...
- Θεέ μου, είπε. Καλά εγώ να πεθάνω, το είπαμε αυτό... Οι άλλες όμως οι κακομοίρες, τι φταίνε;
Και τότε ακούστηκε βροντερή η ουράνια φωνή:
- ΠΟΥΤΑΝΕΣ!!! ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΝΑ ΣΑΣ ΜΑΖΕΨΩ ΟΛΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ!!!
Γιατί δεν κάνουν ποτέ γυναίκες αρχηγούς διαστημικών αποστολών:
- Χιούστον, έχουμε πρόβλημα!
> Τι πρόβλημα;
- Α, δεν ξέρεις;
> Όχι, τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;
- Τίποτα, άστο…
> Πως τίποτα; Είπατε ότι έχετε πρόβλημα!
- Άστο σου λέω, τίποτα…
> Προσπαθώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημα!
- Θα έπρεπε το έχετε καταλάβει, αλλά άμα είναι κανείς αναίσθητος τι περιμένεις;…
> Θα μας πεις ποιό είναι το πρόβλημα;;;!!! Μην παίζεις με αυτά!!!
- Να σου πω… άμα έχεις νεύρα δεν φταίω εγώ! Κανονικά εγώ θα έπρεπε να είμαι νευριασμένη…
> Για τελευταία φορά… έχετε ή δεν έχετε πρόβλημα;;;!!!!
- Όχι!
> Οk λοιπόν… οk… δεν εχετε πρόβλημα… αν παρουσιαστεί κάτι να μας ενημερώσετε…
- Α, έτσι;;; Πετάμε ένα “αν παρουσιαστεί κάτι” και την κάνουμε; Δεν σας νοιάζει;;!!
> ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;;;;!!!! ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΙΟ;;;;!!!!!
- … (αρχίζει να κλαίει)….μην μου φωνάζετε σας παρακαλώ… τα δίνω όλα εδώ πάνω και περιμένω λίγη κατανόηση…. αυτό μόνο…. λίγη κατανόηση…
> …ok…ok… καταλαβαίνουμε…. είσαστε στρεσαρισμένη για κάποιο λόγο, ζητoύμε συγνώμη… πάμε πάλι ήρεμα… έχετε κάποιο πρόβλημα στην αποστολή;
- ….
> Παρακαλώ απάντηστε μας… αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα;
- Με κούρασε αυτή η συζήτηση… δεν βγάζει πουθενά και με έχει πιάσει και τρομερός πονοκέφαλος… γεια σου!!!
>…ναι;
-….
>…λαμβάνεις; ναι;
-….[τέλος επικοινωνίας]
> Τι πρόβλημα;
- Α, δεν ξέρεις;
> Όχι, τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;
- Τίποτα, άστο…
> Πως τίποτα; Είπατε ότι έχετε πρόβλημα!
- Άστο σου λέω, τίποτα…
> Προσπαθώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημα!
- Θα έπρεπε το έχετε καταλάβει, αλλά άμα είναι κανείς αναίσθητος τι περιμένεις;…
> Θα μας πεις ποιό είναι το πρόβλημα;;;!!! Μην παίζεις με αυτά!!!
- Να σου πω… άμα έχεις νεύρα δεν φταίω εγώ! Κανονικά εγώ θα έπρεπε να είμαι νευριασμένη…
> Για τελευταία φορά… έχετε ή δεν έχετε πρόβλημα;;;!!!!
- Όχι!
> Οk λοιπόν… οk… δεν εχετε πρόβλημα… αν παρουσιαστεί κάτι να μας ενημερώσετε…
- Α, έτσι;;; Πετάμε ένα “αν παρουσιαστεί κάτι” και την κάνουμε; Δεν σας νοιάζει;;!!
> ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;;;;!!!! ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΟΙΟ;;;;!!!!!
- … (αρχίζει να κλαίει)….μην μου φωνάζετε σας παρακαλώ… τα δίνω όλα εδώ πάνω και περιμένω λίγη κατανόηση…. αυτό μόνο…. λίγη κατανόηση…
> …ok…ok… καταλαβαίνουμε…. είσαστε στρεσαρισμένη για κάποιο λόγο, ζητoύμε συγνώμη… πάμε πάλι ήρεμα… έχετε κάποιο πρόβλημα στην αποστολή;
- ….
> Παρακαλώ απάντηστε μας… αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα;
- Με κούρασε αυτή η συζήτηση… δεν βγάζει πουθενά και με έχει πιάσει και τρομερός πονοκέφαλος… γεια σου!!!
>…ναι;
-….
>…λαμβάνεις; ναι;
-….[τέλος επικοινωνίας]
Ένας οδηγός βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητό του, σε ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα σε αυτοκινητόδρομο για Αθήνα.
Δεν κινείται τίποτα. Ξαφνικά, ένας άνδρας του χτυπάει το τζάμι. Ο οδηγός κατεβάζει το παράθυρο:
- Τι συμβαίνει;
- Τρομοκράτες απήγαγαν τον Πρωθυπουργό Παπανδρέου και ζητούν 10 εκατομμύρια ευρώ για λύτρα, αλλιώς θα τον λούσουν με βενζίνη και θα τον κάψουν ζωντανό. Πηγαίνουμε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και μαζεύουμε από τους οδηγούς ό,τι μπορεί να δώσει ο... καθένας. Ο οδηγός ρωτάει:
Τι δίνει περίπου ο κάθε οδηγός;
- Γύρω στο ένα λίτρο!!!!!!!!!!
- Τι συμβαίνει;
- Τρομοκράτες απήγαγαν τον Πρωθυπουργό Παπανδρέου και ζητούν 10 εκατομμύρια ευρώ για λύτρα, αλλιώς θα τον λούσουν με βενζίνη και θα τον κάψουν ζωντανό. Πηγαίνουμε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και μαζεύουμε από τους οδηγούς ό,τι μπορεί να δώσει ο... καθένας. Ο οδηγός ρωτάει:
Τι δίνει περίπου ο κάθε οδηγός;
- Γύρω στο ένα λίτρο!!!!!!!!!!
Ο τύπος μπαίνει στο γραφείο του ωτορινολαρυγγολόγου και αρχίζει να… γδύνεται.
«Κύριέ μου», του λέει ο ωριλά, «λάθος έχετε κάνει. Ο αφροδισιολόγος είναι ακριβώς δίπλα».
Απτόητος ο κύριος, συνεχίζει.
«Σας παρακαλώ», λέει ο γιατρός, «εγώ είμαι για τα αυτιά, τη μύτη, τέτοια πράγματα. Δίπλα ακριβώς είναι ο αφροδισιολόγος!».
Τίποτε ο άλλος. Όχι μόνο γδύνεται, αλλά… του δείχνει και το μόριο του το οποίο είναι και σε μαύρο χάλι. Γεμάτο αίματα, πύων, πρησμένο, μια αηδία σκέτη.
«Μα … σταμάτα», του λέει ο κύριος. «Ξέρω γιατί έχω έρθει».
«Γιατί;» ψελλίζει ο γιατρός.
«Άκου», του λέει ο κύριος. «Είμαι εργένης…». «Μαζί με άλλους επτά εργένηδες», συνεχίζει ο κύριος, τρώμε μια φορά τη βδομάδα μαζί και μετά παίζουμε ένα παιχνίδι…».
«Παιχνίδι; Τι παιχνίδι;».
«Να, σηκωνόμαστε γύρω από το τραπέζι, ακουμπάμε τα μόρια μας επάνω, κλείνουμε τα μάτια μας και με το δεξί του χέρι ο καθένας κρατάμε το παπούτσι
μας…».
Ο γιατρός έχει αρχίζει να τα … παίζει.
«Και λοιπόν;» ρωτάει.
«Ε, ο πρώτος που λέει “ψιτ’», συνεχίζει ο κύριος, «κοπανάει με το παπούτσι του το μόριο του διπλανού του».
Έξαλλος ο γιατρός, ρωτάει, λοιπόν:
«Ε, και τι μπορώ να κάνω εγώ;».
Και ο κύριος απαντά:
«Να, αυτό το γ,,,,,** το “ψιτ” δεν ακούω γιατρέ μου…».
Απτόητος ο κύριος, συνεχίζει.
«Σας παρακαλώ», λέει ο γιατρός, «εγώ είμαι για τα αυτιά, τη μύτη, τέτοια πράγματα. Δίπλα ακριβώς είναι ο αφροδισιολόγος!».
Τίποτε ο άλλος. Όχι μόνο γδύνεται, αλλά… του δείχνει και το μόριο του το οποίο είναι και σε μαύρο χάλι. Γεμάτο αίματα, πύων, πρησμένο, μια αηδία σκέτη.
«Μα … σταμάτα», του λέει ο κύριος. «Ξέρω γιατί έχω έρθει».
«Γιατί;» ψελλίζει ο γιατρός.
«Άκου», του λέει ο κύριος. «Είμαι εργένης…». «Μαζί με άλλους επτά εργένηδες», συνεχίζει ο κύριος, τρώμε μια φορά τη βδομάδα μαζί και μετά παίζουμε ένα παιχνίδι…».
«Παιχνίδι; Τι παιχνίδι;».
«Να, σηκωνόμαστε γύρω από το τραπέζι, ακουμπάμε τα μόρια μας επάνω, κλείνουμε τα μάτια μας και με το δεξί του χέρι ο καθένας κρατάμε το παπούτσι
μας…».
Ο γιατρός έχει αρχίζει να τα … παίζει.
«Και λοιπόν;» ρωτάει.
«Ε, ο πρώτος που λέει “ψιτ’», συνεχίζει ο κύριος, «κοπανάει με το παπούτσι του το μόριο του διπλανού του».
Έξαλλος ο γιατρός, ρωτάει, λοιπόν:
«Ε, και τι μπορώ να κάνω εγώ;».
Και ο κύριος απαντά:
«Να, αυτό το γ,,,,,** το “ψιτ” δεν ακούω γιατρέ μου…».
Ο πατέρας, της γενιάς του Πολυτεχνείου, κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του μαζί με τον 10χρονο γιο του
και το νεώτερο βλαστάρι της οικογένειας, ένα μωρό 1 έτους.
Κάποια στιγμή αποφασίζει να εξηγήσει στον «μεγάλο» τι σημαίνουν όλα όσα ακούγονται για τις κοινωνικές τάξεις, την αντιπαλότητά τους και τον ρόλο της εξουσίας στη ζωή μας.
- Κοίτα παιδί μου , του λέει, η κοινωνία είναι όπως η οικογένεια. Στην δική μας οικογένεια για παράδειγμα, εγώ είμαι το κεφάλαιο. Αυτός δηλαδή που κερδίζει και φέρνει τα χρήματα. Η μητέρα σου είναι η κυβέρνηση, αυτή αποφασίζει που και πώς θα τα ξοδέψουμε. Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη. Εσύ παιδί μου είσαι ο λαός.
- Το μωρό πατέρα τι είναι, ρωτάει ο γιος, ο λαουτζίκος;
- Όχι παιδί μου, το μωρό είναι το μέλλον του λαού , απαντάει ο πατέρας.
Η ώρα έχει περάσει και πάνε όλοι για ύπνο.
Κάποια στιγμή, αργά τα μεσάνυχτα, το μωρό τα έχει «κάνει» και κλαίει με λυγμούς.
Κανένας δεν σηκώνεται να το ησυχάσει.
Ο γιος, σηκώνεται, χτυπάει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονέων του. Τίποτα!
Μισ” ανοίγει την πόρτα και βλέπει την μητέρα του να κοιμάται ατάραχη φορώντας ωτοασπίδες.
Ο πατέρας πουθενά.
Πηγαίνει προς την κουζίνα και από την μισάνοιχτη πόρτα βλέπει τον πατέρα του να «πηδάει» την υπηρέτρια. Φεύγει αθόρυβα και από εκεί πλήρως απογοητευμένος και επιστρέφει στο δωμάτιό του.
Το πρωί, αναφέρει στον πατέρα του το βραδινό περιστατικό με το κλάμα του μωρού.
- Να σου εξηγήσω γιε μου, λέει ο πατέρας.
- Άσε, άσε πατέρα κατάλαβα, του απαντάει ο γιος.
Κάποια στιγμή αποφασίζει να εξηγήσει στον «μεγάλο» τι σημαίνουν όλα όσα ακούγονται για τις κοινωνικές τάξεις, την αντιπαλότητά τους και τον ρόλο της εξουσίας στη ζωή μας.
- Κοίτα παιδί μου , του λέει, η κοινωνία είναι όπως η οικογένεια. Στην δική μας οικογένεια για παράδειγμα, εγώ είμαι το κεφάλαιο. Αυτός δηλαδή που κερδίζει και φέρνει τα χρήματα. Η μητέρα σου είναι η κυβέρνηση, αυτή αποφασίζει που και πώς θα τα ξοδέψουμε. Η υπηρέτρια είναι η εργατική τάξη. Εσύ παιδί μου είσαι ο λαός.
- Το μωρό πατέρα τι είναι, ρωτάει ο γιος, ο λαουτζίκος;
- Όχι παιδί μου, το μωρό είναι το μέλλον του λαού , απαντάει ο πατέρας.
Η ώρα έχει περάσει και πάνε όλοι για ύπνο.
Κάποια στιγμή, αργά τα μεσάνυχτα, το μωρό τα έχει «κάνει» και κλαίει με λυγμούς.
Κανένας δεν σηκώνεται να το ησυχάσει.
Ο γιος, σηκώνεται, χτυπάει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονέων του. Τίποτα!
Μισ” ανοίγει την πόρτα και βλέπει την μητέρα του να κοιμάται ατάραχη φορώντας ωτοασπίδες.
Ο πατέρας πουθενά.
Πηγαίνει προς την κουζίνα και από την μισάνοιχτη πόρτα βλέπει τον πατέρα του να «πηδάει» την υπηρέτρια. Φεύγει αθόρυβα και από εκεί πλήρως απογοητευμένος και επιστρέφει στο δωμάτιό του.
Το πρωί, αναφέρει στον πατέρα του το βραδινό περιστατικό με το κλάμα του μωρού.
- Να σου εξηγήσω γιε μου, λέει ο πατέρας.
- Άσε, άσε πατέρα κατάλαβα, του απαντάει ο γιος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)