Λέει μια γυναίκα στον φούρναρη.

- Θέλω ένα κέικ σοκολάτας, αλλά ψιλοκαμένο.
- Γιατί ψιλοκαμένο;
- Για να νομίζει ο άνδρας μου ότι το έφτιαξα εγώ

Μοσχάρι σερβίρετε;

Γκαρσόν: Όλο τον κόσμο σερβίρουμε κύριε... Καθίστε!

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα.

Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.
Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα. Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:
“Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!”
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα.
Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.
Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε:
“Ααα… Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ.. Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!
Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος…
Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.
Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.
… ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν. Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει… ούτε να ζητήσει συγγνώμη..
Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
Η πέτρα… … αφού ριχθεί!
Η λέξη…… … αφού ειπωθεί!
Η ευκαιρία… … αφού χαθεί!
Ο χρόνος… … αφού περάσει.......

Βραζιλιάνος ποpνοστάρ:

Ντον Χοσέ λος Πέος Ντούρος
2. Αιγύπτιος ανίκανος: Αλή Μουπέφτη
3. Κινέζα στpιπτιζέζ: Νάμου Νάκι Κουναμούτο
4. Αιγύπτιος ταξιτζής: Ομάρ Ταρίφ
5. Βουλγάρα πλαστική χειρούργος: Ταφτιά Νασούκοβα
6. Ιάπωνας νεκροθάφτης: Νασουσίρο Τοκασόνι
7. Ιάπωνας ουpολόγος: Κίταμου Ταούρα
8. Ιταλός ξυλουργός: Τοκόβι Τοκαδρόνι
9. Λατινοαμερικάνος ιδιοκτήτης μπαρ: Κάρλος Εχομπάρ
10. Νικαραγουανός τεμπέλης: Σαντινύστα Πούχο
11. Ρουμάνα ορθοπεδικός: Κάκοσι Μινίσκου
12. Ρωσίδα μανάβισσα: Ταμίλα Παζάρεβα

Ήθελε ένας να ανοίξει οίκο ανοχής.

Στον 1ο όροφο έβαλε μοντέλα. 
Στον 2ο έβαλε νοικοκυρές και στον 3ο καθηγήτριες. 
Πρώτη βδομάδα λειτουργίας τα μοντέλα έβγαλαν 1000 ευρώ, οι νοικοκυρές 1000 ευρώ και οι καθηγήτριες 3000 ευρώ. 
Την δεύτερη βδομάδα τα μοντέλα έβγαλαν 1500 ευρώ, οι νοικοκυρές 1000 ευρώ και οι καθηγήτριες 3000 ευρώ. 
Το αφεντικό τρελάθηκε.
Πιάνει και ρωτά έναν πελάτη που ήταν κάθε μέρα εκεί:
- Γιατί προτιμάς τις καθηγήτριες;
- Ε, την πρώτη μέρα πήγα στα μοντέλα. Όλο "Μη το ένα, μη το άλλο, μη θα μου σπάσει κανένα νύχι, μη θα χαλάσει το σώμα μου". Την άλλη μέρα πήγα στις νοικοκυρές. Αυτές ήταν συνέχεια "Όχι στο κρεβάτι, μόλις το έστρωσα. Όχι στον καναπέ, είναι καινούργιος. Μην πατάς εδώ, μη θα χαλάσεις εκείνο". Ενώ οι καθηγήτριες μόλις τελειώσεις σε ρωτάνε: " Το καταλάβατε, ή να το ξανακάνουμε για να το εμπεδώσετε;""