ΟΤΙ ΝΑΝΕ

Η Οικογένειά μου.

Με λένε Χρηστάκη και το σπίτι μου είναι ένα μπ******λο. Εγώ δε ξέρω τι είναι μπ******λο, ρώτησα τη δασκάλα και δε μου έλεγε, αλλά ο μπαμπάς έτσι λέει όταν φτάνει το βράδυ σπίτι: «Πάλι μπ******λο είναι το σπίτι», και μετά βρίζεται με τη μαμά. Εγώ αγαπώ το σπίτι μου, άρα νομίζω ότι το μπ******λο είναι κάτι καλό.
Μάλλον πρέπει να λένε μπ******λα τα παλιά σπίτια με πολλά άτομα μέσα και παιχνίδια πεταμένα στο σαλόνι και πολλά παιδάκια να τρέχουν εδώ κι εκεί.
Λέω στη μαμά να με πάει σε μπ******λο για να δω, για να δω της το λέω, αλλά αυτή με δέρνει.
Εγώ με τα αδέρφια μου μένουμε στα τρία υπνοδωμάτια του σπιτιού. Οι γονείς μας μένουν στο σαλόνι.
Εγώ είμαι δέκα χρονών, κι έχω 4 αδερφές πιο μικρές και 7 αδέρφια πιο μεγάλα, τέσσερους αδερφούς και τρεις αδερφές. Δεν θυμάμαι ολωνών τα ονόματα, ελπίζω να μη με μαλώσετε. Κοιμάμαι στο δωμάτιο με τους τέσσερους αδερφούς μου, στο άλλο κοιμούνται οι αδερφές μου και στο άλλο πάλι οι αδερφές μου.
Όσοι ξένοι έρχονται σπίτι και μας βλέπουν όλα μαζί γελάνε και λένε μπράβο και άλλα τέτοια, και άλλοι αστειεύονται και λένε να κάνουμε ομάδα ποδοσφαίρου. Ο αδερφός μου ο Πέτρος τότε τσατίζεται και τους βρίζει, «Αυτή τη μ*****α την έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές», και ο ξένος ξινίζει τα μούτρα του.
Ο Πέτρος είναι 20 χρονών. Έχει τελειώσει το σχολείο και πάει πανεπιστήμιο. Ρώτησα τη μαμά τι είναι πανεπιστήμιο, μου είπε ότι είναι σαν το σχολείο, αλλά μεγαλύτερο. Εγώ όμως δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι θα μοιάζει πιο πολύ με το σπίτι μας. Το λέω αυτό γιατί μια φορά ήρθε ο Πέτρος σπίτι και πέταξε την τσάντα του στο πάτωμα και φώναξε: «Το κλείσαν το μπ******λο!» Αρα το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ένα μέρος με πολλά παιδιά και πολλή φασαρία και να είναι παλιό και να μην έχει λάμπα στο διάδρομο.
Εγώ με τα αδέρφια μου μας αρέσει να παίζουμε στο σαλόνι. Εκεί είναι και το κασετόφωνο και ακούμε μουσική. Συνήθως μαλώνει ο Γιώργος με την αδερφή μου που δε θυμάμαι πώς τη λένε κι ελπίζω να μη με μαλώσετε, για το τι μουσική θα ακούσουνε.
Καμιά φορά ακούει μουσική η αδερφή μου που δε θυμάμαι πώς τη λένε κι ελπίζω να μη με μαλώσετε και τραγουδά εκεί μια και λέει ότι υποφέρει πολύ, και τότε μπαίνει στο σαλόνι ο Γιώργος και λέει «τι παπάρες ακούς ρε πάλι» και αλλάζει την κασέτα και τότε ακούγονται κάτι ντάπα ντούπα και τα άλλα παιδιά φεύγουν από το δωμάτιο, αλλά εγώ μένω γιατί μετά αρχίζουν να βρίζονται κι εγώ γελάω πολύ.
Η αδερφή μου -μη με μαλώσετε- λέει το Γιώργο κάφρο κι ο Γιώργος τη λέει σκυλί. Αρα έχουμε και κατοικίδια στο σπίτι μας, που είναι μπ******λο. Το βράδυ ο μπαμπάς και η μαμά αρρωσταίνουν. Γι αυτό και δεν μας αφήνουν να πηγαίνουμε στο σαλόνι το βράδυ, για να μην κολλήσουμε κι εμείς. Και η μαμά και ο μπαμπάς φωνάζουν σα να πονάνε, πιο πολύ η μαμά. Εγώ θέλω να πάω να δω τι πάθανε, αλλά τα αδέρφια μου δεν με αφήνουν. Θα φοβούνται κι αυτοί μήπως κολλήσω κι εγώ.
Πάντως μια φορά που πήγα κρυφά στο σαλόνι είδα τη μαμά και τον μπαμπά να έχουν κολλήσει ο ένας πάνω στον άλλο, και φώναζαν, επειδή δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν. Έτρεξα τότες κι εγώ να βοηθήσω να ξεκολλήσουν, αλλά ο μπαμπάς όταν με είδε τσατίστηκε και με είπε μαλακισμένο και μου είπε φύγε και μου πέταξε και την παντόφλα. Θα φοβήθηκε κι αυτός μήπως κολλήσω κι εγώ.
Την επομένη ο Πέτρος μου είπε ότι είμαστε δώδεκα αδέρφια επειδή δεν έχουμε τηλεόραση, αλλά εγώ δεν τον κατάλαβα.
Φτάνει τόση η έκθεση;

Πονηρές φράσεις ή πονυρά μυαλά ?

Το μαστιγώνεις το δελφίνι;

Τον φυσάς τον κουραμπιέ;

Τα λες τα κάλαντα;

Το φτύνεις το κουκούτσι;

Τα κουνάς τα ζάρια;

Τη γυρίζεις την μπετονιέρα ;

Το αλευρώνεις το άρβυλο;

Την τσοκανάς την πάπια;

Τον παλουκώνεις τον δράκουλα;

Τη φυσάς τη σούπα;

Τα βάζεις τα βέλη στη φαρέτρα;

Τη στύβεις την αντσούγια;

Το γυαλίζεις το πόμολο;

Τον μπουγελώνεις τον παπαγάλο;

Τον πας καλά τον σκαραβαίο;

Το παστώνεις το κανταΐφι;

Τον ντραλονάρεις τον καναπέ;

Τη ζευγαρώνεις την κάλτσα;

Πατώνεις;

Τα βερνικώνεις τα φασόλια;

Τη ζουπάς την κέτσαπ;

Το ρουφάς το μύδι;

Το χαστουκίζεις το δελφίνι;

Το τεντώνεις το σεντόνι;

Το ξεπλένεις το μαρούλι;

Το πας σούζα το τρίκυκλο;

Το σηκώνεις το χειρόφρενο;

Τις βλέπεις τις ειδήσεις των οκτώ;

Το ξυρίζεις το ακτινίδιο;

Το ξυλώνεις τον κάβαλο;

Το φοράς το περουκίνι;

Τη γραργαλάς τη μπάμια;

Τον ξεπατώνεις τον αργαλειό;

Το τσουλάς το διφραγκάκι;

Την τσαγκουρνάς την πεύκα;

Απλώνεις ρούχα την Παρασκευή;

Την πας βόλτα την στράντζα;

Την καρφώνεις την τσιμούχα;

Έφτυσε ο μπούλης;

Το βάζεις το καλαμάκι στο φραπέ;

Την ξελεπιάζεις τη ζαργάνα;

Το ξύνεις το μολύβι;

Το τυλίγεις το καλώδιο;

Το λαδώνεις το σασμάν;

Τον φεσώνεις τον περιπτερά;

Τραβάς τα βυζιά της πεταλούδας;

Τις γυρίζεις τις μπριζόλες;

Το αλατίζεις το γιαούρτι;

Τον πνίγεις τον ιππόκαμπο;

Τη μαδάς τη παπαρούνα;

Την ξυρίζεις τη μασχάλη;

Τον βουτάς τον κολιό στο ξύδι;

Τη ματσακονιάζεις τη βάρκα;

Την καις τη βάτα;

Το δαγκώνεις το μαξιλάρι;

Τον βαφτίζεις τον Αλβανό;

Τον γυαλίζεις τον αστακό;

Την καβουρδίζεις την καραμέλα;

Την κομποζάρεις την πολυθρόνα;

Το χορεύεις το Λάτιν;

Το ξεβγάζεις το πινέλο;

Το μασουλάς το τουλουμπάκι;

Το δένεις το καρπούζι;

Μπήκε η άνοιξη ;

Στον αγαπημένο μου σύζυγο…

«Στον αγαπημένο μου σύζυγο…
Πριν να επιστρέψεις από το υπερατλαντικό ταξίδι σου, θέλω απλά να σε ενημερώσω για ένα μικρό ατύχημα που είχα με το αγροτικό αυτοκίνητό μας…
καθώς έστριβα για το γκαράζ. Ευτυχώς όχι πολύ άσχημο και πραγματικά δεν τραυματίστηκα, γι” αυτό μην ανησυχείς για μένα. Ερχόμουν σπίτι από το πάρκο και καθώς έστριψα για το δρόμο του γκαράζ εντελώς τυχαία πάτησα γκάζι αντί για τα φρένα.
Η πόρτα του γκαράζ έχει λυγίσει προς τα μέσα (ασήμαντη ζημιά), αλλά το αγροτικό αυτοκίνητο σταμάτησε όταν προσέκρουσε πάνω στο αυτοκίνητό σου.
Πραγματικά λυπάμαι, αλλά ξέρω ότι με την ευγενική προσωπικότητά σου θα με συγχωρέσεις. Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ και σε νοιάζομαι, αγαπημένε μου.
Σου εσωκλείω μια φωτογραφία.
Αγωνιώ να σε κρατήσω ξανά στην αγκαλιά μου.
Η αγαπημένη σου γυναίκα
ΥΓ: Τηλεφώνησε η γκομενά σου.

Να γινόμασταν σαν τα παιδιά ..

Σ' ένα από τα λίγα απογεύματα στο σπίτι ξυπνάει ο μικρός (3,5 ετών από τον απογευματινό του ύπνο) και το πρώτο πράγμα που λέει είναι:
- Μαμά Σ'απαπώ πω πω πολύ !
Λέω και γω ο "έξυπνος" : Εμένα μ' αγαπάς παληκάρι μου ; - Ναι
- Ναι, αλλά θα μου πεις και μένα σ' αγαπώ πω πω πολύ ; - ΟΧΙ
2η, 3η, 4η φορά - ΟΧΙ
Στη σφαίρα του μικρού παιδιού ΔΕΝ υπάρχει υποκρισία.
Δεν μπορείς να του επιβάλλεις τί θα πει ή να δείξει ότι αισθάνεται κάτι που δεν αισθάνεται.
Τα σ' αγαπώ πω πω - πω πω θα τα πάρει μόνο αυτός που έχει την 1η θέση γι' αυτό / αυτός που το έχει κερδίσει με την παρουσία, τη φροντίδα και την αντίστοιχου βαθμού αγάπη όπως την έχει εισπράξει._

Ο Τοτός κάνει πάρτυ στο σπίτι του για τα γενέθλια του. Η μητέρα του είναι στην κουζίνα και ετοιμάζει λιχουδιές για τα παιδιά.

Εκείνη την ώρα έρχεται ο πατέρας του Τοτού από τη δουλειά και λέει στη γυναίκα του…
- Γυναίκα έχω ορμές και θέλω να κάνουμε έρωτα τώρα αμέσως.
- Μα αντρούλη, έχουμε πάρτι, καλεσμένους και θα γίνουμε ρεζίλη.
- Δεν αντέχω ούτε λεπτό και πρέπει να κάνουμε κάτι για να τα βολέψουμε.
- Δηλαδή σαν τι;
- Να, εσύ θα κοπείς λίγο με το μαχαίρι, θα σπάσουμε και ένα πιάτο και θα πούμε ότι έσπασε ένα πιάτο και κόπηκες όταν μάζευες τα σπασμένα και ότι θα πάμε πάνω για να στο δέσω.
Πράγματι κόβεται λίγο η μητέρα του Τοτού, πετάνε και ένα πιάτο κάτω για να σπάσει. Ακούει ο Τοτός το θόρυβο και τρέχει στην κουζίνα.
- Τι έγινε;
- Τίποτα σημαντικό, απαντάει ο πατέρας του, έσπασε ένα πιάτο η μαμά σου και κόπηκε όταν τα μάζευε και θα πάμε πάνω να το δέσουμε.
- Καλά, λέει ο Τοτός και ξαναγυρίζει στους φίλους του, ενώ οι γονείς του πήγανε επάνω.
Η ώρα περνούσε, οπότε ο Τοτός ανησύχησε και πήγε επάνω να τι γίνεται. Περνώντας έξω από την κρεβατοκάμαρα των γονιών άκουσε βογκητά. Σκύβει και βλέπει τους γονείς του να κάνουν έρωτα. Αμέσως αλλάζει χρώμα και γίνεται άσπρος, κατεβαίνει με τα τέσσερα τα σκαλοπάτια, τρέχει κλείνει τη μουσική και γυρίζει προς τους φίλους του και τους λέει:
- Μην τολμήσει κανένας να σπάσει πιάτο γιατί θα τον γ@μήσει ο πατέρας μου.