Ο μικρός Τοτός τα πήγαινε πολύ άσχημα στην αριθμητική.



Οι γονείς του δοκίμασαν τα πάντα: Καθηγητές, σεμινάρια, ειδικά τμήματα για παιδιά με πρόβλημα στους αριθμούς, παιδοψυχίατρους, οτιδήποτε τέλος πάντων μπορούσαν.

Σε μια τελευταία προσπάθεια τον έβαλαν εσώκλειστο σ' ένα σχολείο Καθολικών. Μετά την πρώτη μέρα ο Τοτός γύρισε σπίτι μ' ένα πολύ περίεργο ύφος στο πρόσωπό του. Δεν φίλησε καν την μαμά του μπαίνοντας. Πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό του και άρχισε να διαβάζει. Βιβλία και χαρτιά παντού γύρω του και αυτός βυθισμένος στη μελέτη. Η μητέρα του απόρησε. Τον φωνάζει κάποια στιγμή για βραδυνό και, με μεγάλη της έκπληξη, μόλις ο μικρός τελειώνει το φαγητό του, ξανατρέχει και κλείνεται στο δωμάτιό του για διάβασμα.

Αυτό συνεχίζεται για αρκετό καιρό και η μαμά προσπαθεί να καταλάβει τι μπορεί να έφερε αυτήν την αλλαγή. Τελικά μια μέρα ο Τοτός φέρνει σπίτι τον έλεγχό του. Τον αφήνει στο τραπέζι και χωρίς δεύτερη κουβέντα, πηγαίνει και κλείνεται στο δωμάτιό του και αρχίζει τη μελέτη. Η μαμά κοιτάζει τον έλεγχο και βλέπει ότι ο Τοτός έφερε ένα 10άρι στα Μαθηματικά.

Δεν μπορεί να κρατηθεί πλέον. Πηγαίνει στο δωμάτιό του και του λέει:

"Τελικά, πες μου τι έγινε βρε αγόρι μου. Οι καλόγριες τα κατάφεραν;"

"Οχι", λέει ο μικρός. "Τότε;", ρωτάει η μαμά, "τι ήταν; Τα βιβλία, η πειθαρχία, το όλο σύστημα του σχολείου, οι στολές, ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΕ;"

Ο Τοτός την κοιτάζει και λέει: "Λοιπόν, την πρώτη μέρα στο σχολείο, όταν είδα τον τύπο καρφωμένο από τα χέρια επάνω στο σύμβολο της πρόσθεσης, κατάλαβα ότι αυτοί εκεί δεν κορόϊδευαν!"