Μπροστά του βρίσκεται ένας τύπος με μαύρο γυαλί , τζιν παντελόνι, φανταχτερό πουκάμισο και μυστήριο ύφος... Έρχεται ο άγιος Πέτρος και ρωτάει τον πρώτο:
- Ποιος είσαι, τέκνο μου εσύ;
- Ο Μητσάρας να 'ουμ'. 40 χρόνια ταξί, πρώτος στην πιάτσα Βαρδάρη-Λαχαναγορά, βασικά.
- Έλα, τέκνο μου, λέει ο άγιος Πέτρος. Πάρε αυτή τη μεταξωτή ρόμπα με τα χρυσά κοσμήματα και έλα στο βασίλειο των Ουρανών...
Ο Μήτσος περνάει λοιπόν στον Παράδεισο και έρχεται η σειρά του ιερέα.
- Είμαι ο πατήρ Ιωσήφ Αγγελίδης, 40 χρόνια στην ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως άνω Παναγιάς.
- Πάρε, τέκνων μου, λέει ο άγιος Πέτρος, αυτή τη βαμβακερή ρόμπα και προχώρησε κι εσύ στο Βασίλειο των Ουρανών.
- Μα γιατί, απορεί ο ιερωμένος. Γιατί μετάξια και χρυσάφια στον ταξιτζή και σε μένα ένα απλό βαμβακερό;
- Κοίταξε τέκνων μου, του λέει ο άγιος Πέτρος. Σε μας εδώ μετράει το αποτέλεσμα. Όταν εσύ κήρυττες, το ποίμνιο κοιμόταν. Όταν οδηγούσε ο Μήτσος όμως, οι επιβάτες έκαναν την προσευχή τους.
Η κυρία στο φούρναρη:
- "Είμαι τόσο νευριασμένη μαζί σας, το ψωμί που μου δώσατε χθες ήταν μπαγιάτικο."
- "Μα, τι λέτε κυρία μου, εμείς φτιάχνουμε ψωμί εδώ και 20 χρόνια!"
Και η κυρία:
- "Ναι, αλλά το πουλάτε τώρα!"
- "Μα, τι λέτε κυρία μου, εμείς φτιάχνουμε ψωμί εδώ και 20 χρόνια!"
Και η κυρία:
- "Ναι, αλλά το πουλάτε τώρα!"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)