Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το μεσημεριανό.

Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα. 
"Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει."

Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, "Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα."

Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.



"Σκεφτήτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη φωτογραφία και να λέτε "Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος" ή "Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός".

Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης "Και να η δασκάλα, είναι νεκρή."

Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη.

Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά. 

Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία "Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά?" 

Και η μητέρα της απάντησε "Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή."

Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε "Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?" 

Ένα μικρό κορίτσι μιλούσε με το δάσκαλο της για τις φάλαινες.


Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο, γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός.
Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά. 
Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί έναν άνθρωπο.

Τότε το μικρό κορίτσι είπε, " Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά."
Και ο δάσκαλος τη ρώτησε " Και αν ο Ιωνάς έχει πάει σην κόλαση?"
Και η μικρή απάντησε " Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!"

Ένας τύπος οδηγεί τη Φεράρι του, όταν βλέπει τον παλιό του συμμαθητή να περιμένει στη στάση.


-Γιαννηηηη, έλα μέσα να σε πάω εγώ.
-Ρε Κώστα!
-Έλα-έλα!
Μπαίνει ο Γιάννης… 
-Τι έγινε ρε Γιάννη, πώς τα πάς;
-Ε, όπως θυμάσαι ήμουν πρώτος μαθητής…μπήκα πρώτος στο Πολυτεχνείο…έχω μια θεσούλα στο ΥΠΕΧΩΔΕ…Δόξα σοι ο Θεός. Εσύ; Τι εργαλείο είναι αυτό;
-Ε, όπως θυμάσαι ήμουν σκράπας μαθητής. Τελευταίος… ε, μια μέρα είχα 500 ευρω στην τσέπη μου, με πάει ένας φίλος στο καζίνο…λέω: Δεν πά να γαμ..εί, τι είχαμε τι χάσαμε. Βάζω τα 500 στο 7… ερχεται 7… ταφήνω όλα μέσα…ξανάρχεται 7, ταφήνω…ξανάρχεται… ξανάρχεται… Δεν μπορεί να ξανάρθει, σκέφτομαι… δεν πα να γαμ..εί… τι είχα τι έχασα… θα τα βάλω σε ένα παραγωγο του 7!
3Χ7=28!
Τα έβαλα και κέρδισα!